کانون های خبری، کشورهای عقب نگه داشته شده را سرزمین جنگ، انقلاب، خونریزی و تشنج بی پایان در خاطره ها ماندگار می کنند. آنها قاره آفریقا را نیز سرزمینی خشن، وحشی و غیرمتمدن به مردم دنیا نشان می دهند. در چنین حالتی است که جریان نامتوازن، ناعادلانه و سلطه گرانه در محتوای تکنولوژی های ارتباطی مطرح می شود، جریانی که خمیر مایه آن بر انگاره سازی های منفی از کشورهایی متمرکز شده، که گویا در هیچ معادله ای شایسته نیستند که مسیر توسعه را احساس کنند و همواره بایستی شکاف میان دولت های دارا و ندار باقی بماند و تائید و تاکید بر فرضیه شکاف آگاهی و فقر طبقاتی اطلاعات باشد. این نابرابری ها تا آن جاست که برخی محققان و منتقدان این رشته پیآمدهای منفی آن را تهدید آمیز تلقی می کنند. " آنتونی گیدنز" در کتاب جامعه شناسی می نویسد: تهدید استقلال کشورها از سوی ارتباطات الکترونیکی جدید در اواخر قرن بیستم می تواند از استعمار در گذشته خطرناک تر باشد. تصاویری که ما از پدیده ها، موضوع ها، اشیا، شخصیت ها و رویدادهای محیطی پیرامون خود در ذهن داریم، مجموعه ای از انگاره ها را برای قضاوت در باره تصاویر جدید در اختیار ما گذاشته و هرگونه قضاوت در باره تصاویر و انگاره های جدید ما را به انگاره های قدیم که در ذهن داریم ارجاع می دهد.
انگاره یا تصویر از 3 قسمت تشکیل شده است. احساسات، ادراک و آگاهی، عملکرد. در بعد احساسی یا ارزشی دوست داشتن یا نداشتن یک موضوع یا شی مورد نظر است و اغلب با موافقت ادراکی سروکار دارد.
تکنیک های خبری رایج
1-گزینشگری ( دروازه بانی )
2-برجسته سازی
3-انگاره سازی
تلقین، تکرار و القا در ابعاد وسیع یکی از تکنیک های مهم در انگاره سازی است.
اصل انگاره سازی خبری
دگرگونی واقعیت، دوگانه سازی ( ما و دیگری )، ( خودی و غیر خودی )
انگاره سازی خبری، ارزشها را ضد ارزش، نقاط قوت را نقاط ضعف و بر عکس می کند.
