سینمای غرب یا همان سینمای هالیوود همواره بدنبال مخاطب جدید و ساختن جریانی خاص در دنیای سینما معروف بوده و هست. در دورانی که چنین بنظر می رسد که فضای مجازی سینما و دست اندرکاران آن را سخت تهدید می کند، طبیعی است که فیلمسازان هالیوودی بدنبال راهکارها و سوژه های جدیدی برای استقبال از گیشه و استقبال مردم علاقمند به سینما باشند و چه سوژه ای بهتر از ارائه فیلم هایی که در آن همجنسگرایی سوژه اصلی آن فیلم هاست و دنیای بیگانه ای را به مردم نشان می دهند که قبول آن برای آنها سخت و غیر قابل باور است. همان سوژه ای که امروز در ظاهر بخش وسیعی از مردم اروپا و آمریکا از آن استقبال کرده و در ظاهر آن را پذیرفته اند.
سینمای هالیوود طی چند سال اخیر با اهمیت دادن به بحث همجنسگرایی در فیلم های خود مخاطب کنجکاو را به سینما کشانده و این امر را بعنوان امری طبیعی و عادی برای او جا انداخته است و این بار، شاهکار هالیوود به کسب جوایز متعدد اسکار توسط فیلمی بر می گرددکه به بدترین شکل ممکن همجنسگرایی را تبلیغ می کند. آنجا که فیلم " همه چیز، همه جا، به یک باره " که تبلیغ عینی همجنسگرایی می کند و هیچ تکنیک خاصی هم در ساخت آن بکار نرفته است برنده 7 جایزه اسکار می شود تا مشخص شود از این پس سینمای هالیوود قرار است به کدام سمت و سو کشیده شود. فیلم " همه چیز، همه جا، به یک باره " یک فیلم کاملا به تعبیر منتقدین دم دستی است که این بار توانسته است تمامی جوایز مهم اسکار از قبیل بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر زن " میشل یئو "، بهترین بازیگر مکمل مرد " کی کوان " بهترین بازیگر مکمل زن " جیمی لی کریتس "، بهترین تدوین و ...... را نیز مال خود کند تا از این پس فیلمسازان بسیاری به سراغ چنین سوژه هایی رفته و فیلم های باصطلاح اسکار پسند بسازند.
